તું, તારો સાથ, તારો સહવાસ

૧

ઢબૂરી દેતી ટાઢ અને
રેલાઇ રહેલા અંધકાર વચ્ચે
ચાંદની પ્રસરાવતો ચંદ્ર
જાણે
મારા અંધિયારા જીવનમાં
પ્રકાશ અને હૂંફ આપતો સૂર્ય
એટલે
તું.


૨.

ભર વરસાદે પલળવાથી બચવા
એક છાપરા નીચે લીધેલ આશરો
અને
મારા જીવનની તડકી-છાંયડી વચ્ચે
તારા ખભા પર માથુ ઢાળી દેતાંક ને
મળેલ વિસામો
એટલે
તારો સાથ.

૩.

એક અજાણ જંગલમાં
રાહ ભુલેલા પ્રવાસીને
અચાનક મળી આવેલ ભોમિયો
અને
મારા ખભે ખભા મિલાવી
મારા દુ:ખ સુખમાં સહભાગી થવા
ઇશ્વરે લંબાવેલ હાથ
એટલે
તારો સહવાસ.

ક્ષણિકાઓ

૧.

અનરાધારે તું વરસે ને
હું સાવ કોરો ભઠ્ઠ . . .
બારમાસી ફૂલ તું ને
હું પાનખરનો મઠ . . .

કંઇ ખખડેને હું ભડકી જાઊં
ફંફોસી લઊં ચાદર
અને
મળે છે વાળેલી
એક ગાંઠ
સપનાની મને . . .

૨.

હવે તો ટપાલમાંથી કંઈપણ સરકી શકે છે,
કોઇ પણ સરકી શકે છે.
અને તું તેમાંય
ચૂંટી ખણી શકે છે -
હું અદૃશ્ય -
અને ટપાલમાંથી સરી પડેલા
શબ્દો ઉપર જઈ બેસે છે
મારા અસ્તિત્વની રાખ.

હું પાંગળો .


૩.

હું ભરનિંદ્રા મહીંયે જાગતો રહ્યો

બની સ્વપ્ન વેરણ - છેરણ
કાચ ઉછાળતો રહ્યો -
હતો એ આયનો ને મારૂં જ રૂપ,
શી ખબર મને ?

આવું થયું ન'તું કદી
તારા ગયા પહેલાં . . .