જળહળતી સફળતા બાદ ગાંધીનગર ખાતે નવનિર્વાચિત ધારાસભ્યો અને કાર્યકર્તાઓને શ્રી નરેન્દ્ર મોદી એ કરેલ સંબોધન .... જેમાં વાત કરતા કરતા શ્રી મોદીજીની આંખમાંથી અશ્રુ સરી પડ્યા હતા ...
ખરેખર, ભિષ્મ પિતામહે બાણશય્યા પર સુતા સુતાં યુધિષ્ઠિરને જે શીખ આપી હતી તે યાદ આવી જાય છે ...
આખું સંબોધન ચાર હિસ્સામાં છે .. દરેક વિડીયો હરએક ગુજરાતીએ અને ખાસ કરીને દરેક રાજકારણીએ જોવા લાયક છે. મોદીજીને આવી અપ્રતિમ સફળતા શું કામ મળી તેની આપને જાણ થશે.
ભાગ - ૧
ભાગ - ૨
ભાગ - ૩
ભાગ - ૪
જય ગુજરાત ... જય ભારત ...
આપનું સ્વાગત છે -
Powered by IP2Location.com
Saturday, December 29, 2007
શ્રી નરેન્દ્ર મોદીની કાર્યકર્તાઓ ને શીખ - શ્રી મોદીજીની આંખમાંથી અશ્રુ સરી પડ્યા
Posted by Vijaykumar Dave at 12:22 PM
Friday, December 28, 2007
કવિ શ્રી સુરેન્દ્ર કડિયાની
કેટલીક વધુ રચનાઓ આપના આસ્વાદ માટે ----
આપ તેમનો સંપર્ક kadiya@sbs.co.in પર કરી શકો છો અને
તેમની રચનાઓ વિષેના અભિપ્રાયો જણાવી શકો છો અથવા
આ રચનાઓ વિશે આપના અભિપ્રાયો Comments તરીકે પણ આપી શકો છો . . .
કવિ સુરેન્દ્ર કડિયા
ગઝલ
દોસ્ત, ભઠ્ઠી ગાળવાની નોબતો આવી
સ્વપ્ન સૌ સળગાવવાની નોબતો આવી
જળ બધું ગમગીન થઈ એવું રૂદન કરે
કે હલેસાં ખાળવાની નોબતો આવી
પંખી તો ઊડી ગયું પિંજર ત્યજી દઈને
એક પીંછું પાળવાની નોબતો આવી
મૌન તો રુઆબથી જીતી લીધું અમે
પણ શબદ સૌ હારવાની નોબતો આવી
કોઈની પીડા જરીયે લઈ શકાઈ ના
બસ, સમજ વિસ્તારવાની નોબતો આવી.
(ગુજરાતી સામાયિક "નવનીત સમર્પણ"ના
ઓગસ્ટ - ૨૦૦૭ના અંક્માં પ્રકાશિત રચના)
--------
ગઝલ
સાવ સૂનું ઘર અને દર્પણ વિશેની વાત છે
ભીંત પર ચડતી જતી હર ક્ષણ વિશેની વાત છે
તુંય હામાં હા મિલાવી ના શકે તો કાંઈ ના
દૂર, વાદળમાં પ્રજળતા રણ વિશેની વાત છે
મેં ઉછીની આંખ ને નજરો પરત તો દઈ દીધી
પણ ફરકતી રહી ગઈ પાંપણ વિશેની વાત છે
હું ગઝલ ને શબ્દની વચ્ચે ઘડાતો જાઉં છું
રોજ એરણ પર ઝીંકાતા ઘણ વિશેની વાત છે
એક બાળક એક ગજવું ગમ - ખુશી વેરી ગયું
હર્ષથી ભીંજાયેલા લીંપણ વિશેની વાત છે
(શ્રી સુરેન્દ્ર કડિયાની અનુમતિથી સાદર પ્રસ્તુત)
(ગુજરાતી સામાયિક "નવનીત સમર્પણ"ના
ઓગસ્ટ - ૨૦૦૭ના અંક્માં પ્રકાશિત રચના)
--------
Posted by Vijaykumar Dave at 11:34 PM
Tuesday, December 18, 2007
મારા માર્ગદર્શક મિત્ર કવિ શ્રી સુરેન્દ્ર કડિયાની કેટલીક રચનાઓ આપના આસ્વાદ માટે ----
ગઝલ
- સુરેન્દ્ર કડિયા
ફૂલોની ફરશ પર પસીનો ઠર્યો છે
કહે છે, હવાઓએ ઓચ્છવ કર્યો છે.
ફરી એની સામે અરીસો ધર્યો છે
ફરી એક તાજો સિતારો ખર્યો છે.
મુબારક હો સઘળું અખંડિત-અખંડિત
અમે શ્વાસનો સહેજ બખિયો ભર્યો છે.
હતો એક બુદ બુદ અહંથી છકેલો
કહે, આખેઆખો સમંદર તર્યો છે.
કદી બંધ કરશો તો અંધારું થાશે
કિતાબોની વચ્ચે સૂરજ તરવર્યો છે.
(ગુજરાતી સામાયિક "નવનીત સમર્પણ"ના
ઓગસ્ટ - ૨૦૦૭ના અંક્માં પ્રકાશિત રચના)
******************************************
ગઝલ
- સુરેન્દ્ર કડિયા
અઢળક ઊંડે તળિયે બેઠા
અમે અમારા ફળિયે બેઠા
વત્તો-ઓછો ભેદ મળે તો
જળમાંથી ઝળઝળિયે બેઠા
શબદ-શબદની માયા બાંધી
કાગા થઈ કાગળિયે બેઠા
શબરી એંઠાં બોર ધરાવે
અનહદ-ફળના ઠળિયે બેઠા
નવલખ તારા ઠોલી થાક્યા
પછી તમારા નળિયે બેઠા
(ગુજરાતી સામાયિક "નવનીત સમર્પણ"ના
ઓગસ્ટ - ૨૦૦૭ના અંક્માં પ્રકાશિત રચના)
***********************************
(કવિ શ્રી સુરેન્દ્ર કડિયાની અનુમતિથી બ્લોગ પર પ્રકાશિત)
Posted by Vijaykumar Dave at 12:07 PM
Saturday, December 15, 2007
લાગ્યો છે ...
તમે પિવરાવી બેઠા તો
નશો ચક્ચૂર લાગ્યો છે
તમારી આંખડીનો રંગ
મને ઘેઘૂર લાગ્યો છે.
તમે તરછોડી દીધાંથી
અમે ભટકી ગયાં રાહો
વૃક્ષો વિના રસ્તો
બહુ ઘનઘોર લાગ્યો છે.
તમે તો એમ કે'તા 'તા
કદી જુદાં નહિ પડીએ
છતાં મહેફિલની વચ્ચોવચ
મને બહુ દૂર રાખ્યો છે.
ફરી ક્યારે મળાશે આપને,
શી ખબર મુજને ?
છતાં યે આપની સાથે
સંબંધ ભરપૂર રાખ્યો છે.
Posted by Vijaykumar Dave at 1:43 AM
Wednesday, December 5, 2007
મુકી ને ...
મોંઘામૂલી આંખ મુકીને
આંખ પછીથી શ્વાસ મુકીને.
ઊપર નીચે આગળ પાછળ
ચોતરફ નિશ્વાસ મુકીને.
પહાડ, દરિયો અને આ સૂરજ
ડૂબ્યો'તો આકાશ મુકીને.
હવે પછીથી, પછી પછીથી,
સૂરજનો આભાસ મુકીને.
દોડી જાને સરવર પાસે,
દરિયાનો કોઇ પ્રાસ મુકીને.
Posted by Vijaykumar Dave at 11:01 PM
Monday, December 3, 2007
પ્રિય પપ્પા હવે તો તમારા વગર…. - મુકુલ ચોક્સી
મારા બ્લોગના એક મુલાકાતીને શોધવા ગયો. તેમના બ્લોગ પર મુકુલ ચોક્સીએ લખેલ એક સરસ મજાનું ગીત મળી આવ્યું અને તે પણ સુરના સથવારે. શોધ કરતા જાણ થઈ કે આ ગીત ટહુકો ડોટ કોમ પર ઉપલબ્ધ છે. આ ગીત અહીં જ સાંભળવા મળે તેવી વ્યવસ્થા કરવાનો પ્રયાસ કર્યો છે.
સાંભળો આ ગીત હવે અહીં ...
કવિવર : મુકુલ ચોક્સી
સ્વર : નયના ભટ્ટ
સંગીત : મેહુલ સુરતી
લીંક : http://tahuko.com/?p=819
*************
ગીત આપના આસ્વાદ માટે ...
----------------
પ્રિય પપ્પા હવે તો તમારા વગર
મનને ગમતું નથી, ગામ ફળિયું કે ઘર
આ નદી જેમ હું પણ બહુ એકલી
શી ખબર કે હું તમને ગમું કેટલી
આપ આવો તો પળ બે રહે છે અસર
જાઓ તો લાગે છો કે ગયા ઉમ્રભર
…મનને ગમતું નથી, ગામ ફળિયું કે ઘર …
યાદ તમને હું કરતી રહું જેટલી
સાંજ લંબાતી રહે છે અહીં એટલી
વ્હાલ તમને ય જો હો અમારા ઉપર
અમને પણ લઇને ચાલો તમારે નગર
…મનને ગમતું નથી, ગામ ફળિયું કે ઘર …
*************
આ ગીત માત્ર નિજાનંદ માટે અને મને ગમ્યું હોઇ પોસ્ટ કરેલ છે. આ ગીત પોસ્ટ કરવામાં કોઇ હક્ક કે કોપીરાઇટ્નું ઉલ્લંઘન થતું હોય તો મારૂં તરત ધ્યાન દોરશો...હું આ પોસ્ટ હટાવી લઈશ. આને કારણે જાણે - અજાણે કોઇની લાગણી દુભાણી હોય તો ક્ષમા કરશો. મારો હેતુ માત્ર ગુજરાતી કવિતાઓ અને સંગીતને લોકો સુધી પહોંચાડવાનો છે.
Posted by Vijaykumar Dave at 1:09 PM
હિન્દ યુગ્મ.કોમ પર નવેમ્બર - ૨૦૦૭ ની કાવ્ય પ્રતિયોગિતાની પુરસ્કૃત કવિતા - ગુજરાતીમાં અનુવાદિત
હિન્દ યુગ્મ ડોટ કોમ એ હિન્દી કવિતાઓનું આશ્રયસ્થાન કહી શકાય તેવી વેબસાઇટ છે. દર મહિને તેઓ હિન્દી કવિતાની સ્પર્ધા યોજે છે અને વિજેતાઓને પુરસ્કાર પણ આપે છે.
નવેમ્બર મહિનામાં યોજાયેલ આ સ્પર્ધામાં જે કવિતાને પુરસ્કૃત કરવામાં આવેલ છે, (http://merekavimitra.blogspot.com/2007/12/blog-post_03.html) તેમાંની એક કવિતાનો અનુવાદ આપની સમક્ષ મુકતાં હું આનંદ અનુભવું છું. આ અનુવાદ હિન્દ યુગ્મ ડોટ કોમની સહમતિથી પ્રકાશિત કરી રહ્યો છું.
આ કવિતા કવિયત્રી ડો. અંજલી સોલંકી દ્વારા લખાયેલ છે. તેઓનો જન્મ ઉત્તર પ્રદેશના જિવાના ગામમાં તારીખ ૧૯.૦૯.૧૯૮૦ના રોજ થયો છે. તેઓ હાલ ચંદીગઢ ખાતે એમ.ડી. પેથોલોજીના અંતિમ વર્ષમાં છે.
માણો ... તેમની પુરસ્કૃત કવિતાને ગુજરાતીમાં ...
*********************
ક્ષણિકાઓ - ડો. અંજલી સોલંકી.
૧.
તારો કોલ,
એક વણકહ્યો પ્રશ્ન,
એક વણસુણ્યો ઉત્તર,
એક અણચાહ્યો વિવાદ,
એક અભાગી સંબંધ.
૨.
આજ રાત મન ભરી રોઇ લઊં.
સાંભળ્યું છે ...
કાલ નિલામીમાં
અંધકાર પણ વેચાશે.
૩.
યુગ વિત્યાં ફેંસલાઓ સાંભળતા - સહેતાં.
ચાલ
દુનિયાનો આખરી નિર્ણય
આપણે સંભળાવી દઈએ.
૪.
મારી જીદની દુનિયામાં ચર્ચા છે.
થયું કંઇ નહિ,
મેં સત્યને માત્ર સાચું કહ્યું છે.
૫.
મેળામાં ભીડ,
ઉમટે છે,
વિખેરાય છે,
પાછી વળી જાય છે, ભગ્ન અવશેષો છોડીને ..
તારા કોલની માફક...
૬.
આ શહેરની દોસ્તી
તારા કોલ જેવી છે.
કાંઇપણ કારણ વગર જન્મે છે,
ક્યારેય મરતી નથી,
પરંતુ
કમબખ્ત નિભાવી પણ શકાતી નથી.
૭.
તેં જ કહ્યું હતું,
હરેક અશ્રુ દફનાવી દેજે
હું કબ્રસ્તાનમાં જ રહેવા લાગી છું,
થોડી વધુ જગ્યા કરી દો ...
(અનુવાદ : વિજયકુમાર દવે - હિન્દ યુગ્મ ડોટ કોમની સહમતિ સાથે પ્રકાશિત)
Posted by Vijaykumar Dave at 3:58 AM
Friday, November 30, 2007
૨૫ વર્ષો - રજત જયંતિ
આજે અચાનક મારા હાથમાં એક નોટબુક આવી પડી. તેમાં મેં વિતેલા વર્ષો દરમ્યાન લખેલ કાવ્યો મળી આવ્યાં. આમાંનું એક કાવ્ય જે મેં મારા ૨૫ વર્ષો પૂર્ણ થવા સમયે લખેલ, તે હું અહીં કશા સુધારા-વધારા વગર જેમનું તેમ પ્રસ્તુત કરી રહ્યો છું.
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
૨૫ વર્ષો - રજત જયંતિ
વિતેલા પચ્ચીસ વર્ષોમાં
હું
અને મારી અંદર રહેલો 'હું'
ઘણીવાર બથોબથ આવી ગયા છીએ.
કેટલીયે વાર એણે મને -
પછાડ્યો છે,
ધૂળ ચાટતો કર્યો છે.
મારી અંદર
મારા અસ્તિત્વ અંગેની લડાઇ
છેલ્લાં પચ્ચીસ વર્ષોથી
ઘમાસાણ રીતે ચાલુ છે.
ઘડીકેય
ઝંપીને બેઠો નથી -
મારો જીવ.
પ્રત્યેક વહી જતી ક્ષણના કિનારે ઊભા ઊભા
લડાઇ જોવામાં વિતાવેલા પચ્ચીસ વર્ષોને
મેં ખાડો ખોદીને
દાટી દેવાના કર્યા છે
ભરસક પ્રયત્નો,
પણ તેના કિલ્લામાંની
એક કાંકરી પણ હજી સુધી હું
ખેરવી શક્યો નથી.
પચ્ચીસ પચ્ચીસ વર્ષોનો મજબૂત કિલ્લો
મારી ચારે તરફ ભરડો લઇ
રાખે છે મને
નજરકેદ.
મારા અસ્તિત્વના પચ્ચીસ વર્ષોની પ્રત્યેક ક્ષણ
કાળકોટડીમાંથી જોયા કરે છે
ઊગતો અને ડુબતો સૂરજ.
ભેજમય હવામાન,
સળિયાની આડશ,
પ્રત્યેક વર્ષે ખોડાતો જતો એક વધારાનો ખીલો ...
આવતા જન્મ દિવસે
મને ફાંસીની સજા ફરમાવવાનું
છુટ્યું છે ફરમાન ...
કોણ હશે એ ?
ગાળિયો ?
દોરડું ?
કે . . . . . . ! ?
Posted by Vijaykumar Dave at 12:42 PM
Monday, November 26, 2007
વર્તુળ
હું
એક એવા વર્તુળના
કેન્દ્ર પર ઊભો છું
જેની ત્રિજ્યા
તારી અને મારી વચ્ચેના અંતર કરતાં
ઓછી છે.
તું
એક એવા વર્તુળના
કેન્દ્ર પર ઊભી છે
જે
મારા વર્તુળને ક્યાંય છેદતું નથી,
છતાં
આપણે બંને વર્તુળો છીએ,
સરખા લક્ષણો ધરાવતા
સંપૂર્ણ ભૌમિતિક આકારો,
જેને
કેન્દ્ર અને પરિઘ સિવાય
પોતાનું કશું નથી.
Saturday, November 24, 2007
મારી હિન્દી કવિતાઓ
નમસ્કાર ....
આપ મારી હિન્દી કવિતાઓ નીચે આપેલ લીંક પર ક્લિક કરી જોઇ શકો છો.
આપના પ્રોત્સાહન અને પ્રેરણા મારા સૃજન કાર્ય ને આગળ ધપાવવામાં અવશ્ય મદદરૂપ બનશે.
http://vijaykumardave.blogspot.com/
વિજયકુમાર દવે
Posted by Vijaykumar Dave at 12:00 PM
Thursday, November 22, 2007
આઇન્સ્ટાઇન નો સાપેક્ષવાદ
સમય સાપેક્ષ છે,
નિરપેક્ષ છે ફક્ત પ્રકાશનો વેગ।
પ્રકાશના વેગની ગતિએ જનારા માટે
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
હું સાંજે પેલી ગલીના વળાંકે ઊભા ઊભા
જોઊં છું તારી રાહ .
તું આવે છે,
સામે ઊભી રહે છે,
તું મૌન છે,
હું મૌન છું
અને
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
હું તારાથી જોજનો દૂર .
અચાનક તારા હાથે લખાયેલ
એક પત્ર મળે છે -
પ્રેમ, લાગણી, વિરહ, યાદ -
ઊભરાય છે શબ્દો
અને
સ્ત્રવે છે આંખો
અને
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
હું એકલો અટૂલો
તડપું છું તારી યાદમાં -
તને વિંટળાયા છે કોઇના બાહુ .
હું આંખો મીંચી જાઊં છું,
છવાઇ જાય છે અંધકાર -
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
હું બેઠો છું
આપણા બંગલાની બહાર
પથરાયેલ લોન પરની
ઢાળેલી ખુરશીમાં .
ધીમે ધીમે છવાય છે સાંજ .
બંગલામાં ફક્ત નિરવતા
પ્રત્યેક સાંજે આવે છે તારી યાદ .
તું ગઈ છે એક અજાણ્યા વિશ્વમાં,
મારેથી
અનંત ગણે દૂર -
તારા અસ્તિત્વની રાખ ઊડીને છવાઇ જાય છે
મારા રોમ રોમ પર
અને
હું ઝબકી જાઊં છું -
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
Saturday, November 17, 2007
મારી આસપાસ હો ...
તું દૂર હો કે પાસ હો
પણ મારી આસપાસ હો
મારો ફોટો જોઊં ત્યાં
તારો મને આભાસ હો
ડાયરીના પાના વચાળે
દબાવેલ સુવાસ હો
હથેળીયું માં શ્વાસ હો
ટેરવા પર આશ હો
તું ભલે રહી બધે
ક્યાં મારી આસપાસ છો ?
Thursday, November 15, 2007
આ અજનબી શહેર માં
આ અજનબી શહેર માં ...
કોણ લઈ આવ્યું મને આ અજનબી શહેર માં
કોણ લઈ આવ્યું મને આ તરકટી શહેર માં.
પાંખો વેચાય છે બધે, ' નકલ થી સાવધાન ! '
ઊડવાને ય છે સજા આ અજનબી શહેર માં.
શક્ય છે કે તેની ગલીમાં ભૂલા પડાયે પણ,
આંગળીમાં છે કપટ આ અજનબી શહેર માં.
એ બધું રહસ્ય છે, ભલે પડદો રહ્યો તેના પરે,
પુછવાની ય છે મના આ અજનબી શહેર માં.
રહસ્યમય વાતાવરણ ઘુમરાય ચારેકોર,
જાસૂસ છે ગલી હરેક આ અજનબી શહેર માં.
બોલવું ય ગુનો છે, ખબરદાર બોલ્યા તો ?
જીભ પર રાખો લગામ, આ અજનબી શહેર માં.
હું હવે ઘુંટાઉં છું, કોઇ તો કાઢો મને
શહેરની હદ બહાર, આ અજનબી શહેર માં.