આજે અચાનક મારા હાથમાં એક નોટબુક આવી પડી. તેમાં મેં વિતેલા વર્ષો દરમ્યાન લખેલ કાવ્યો મળી આવ્યાં. આમાંનું એક કાવ્ય જે મેં મારા ૨૫ વર્ષો પૂર્ણ થવા સમયે લખેલ, તે હું અહીં કશા સુધારા-વધારા વગર જેમનું તેમ પ્રસ્તુત કરી રહ્યો છું.
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
૨૫ વર્ષો - રજત જયંતિ
વિતેલા પચ્ચીસ વર્ષોમાં
હું
અને મારી અંદર રહેલો 'હું'
ઘણીવાર બથોબથ આવી ગયા છીએ.
કેટલીયે વાર એણે મને -
પછાડ્યો છે,
ધૂળ ચાટતો કર્યો છે.
મારી અંદર
મારા અસ્તિત્વ અંગેની લડાઇ
છેલ્લાં પચ્ચીસ વર્ષોથી
ઘમાસાણ રીતે ચાલુ છે.
ઘડીકેય
ઝંપીને બેઠો નથી -
મારો જીવ.
પ્રત્યેક વહી જતી ક્ષણના કિનારે ઊભા ઊભા
લડાઇ જોવામાં વિતાવેલા પચ્ચીસ વર્ષોને
મેં ખાડો ખોદીને
દાટી દેવાના કર્યા છે
ભરસક પ્રયત્નો,
પણ તેના કિલ્લામાંની
એક કાંકરી પણ હજી સુધી હું
ખેરવી શક્યો નથી.
પચ્ચીસ પચ્ચીસ વર્ષોનો મજબૂત કિલ્લો
મારી ચારે તરફ ભરડો લઇ
રાખે છે મને
નજરકેદ.
મારા અસ્તિત્વના પચ્ચીસ વર્ષોની પ્રત્યેક ક્ષણ
કાળકોટડીમાંથી જોયા કરે છે
ઊગતો અને ડુબતો સૂરજ.
ભેજમય હવામાન,
સળિયાની આડશ,
પ્રત્યેક વર્ષે ખોડાતો જતો એક વધારાનો ખીલો ...
આવતા જન્મ દિવસે
મને ફાંસીની સજા ફરમાવવાનું
છુટ્યું છે ફરમાન ...
કોણ હશે એ ?
ગાળિયો ?
દોરડું ?
કે . . . . . . ! ?
આપનું સ્વાગત છે -
Powered by IP2Location.com
Friday, November 30, 2007
૨૫ વર્ષો - રજત જયંતિ
Posted by Vijaykumar Dave at 12:42 PM
Monday, November 26, 2007
વર્તુળ
હું
એક એવા વર્તુળના
કેન્દ્ર પર ઊભો છું
જેની ત્રિજ્યા
તારી અને મારી વચ્ચેના અંતર કરતાં
ઓછી છે.
તું
એક એવા વર્તુળના
કેન્દ્ર પર ઊભી છે
જે
મારા વર્તુળને ક્યાંય છેદતું નથી,
છતાં
આપણે બંને વર્તુળો છીએ,
સરખા લક્ષણો ધરાવતા
સંપૂર્ણ ભૌમિતિક આકારો,
જેને
કેન્દ્ર અને પરિઘ સિવાય
પોતાનું કશું નથી.
Saturday, November 24, 2007
મારી હિન્દી કવિતાઓ
નમસ્કાર ....
આપ મારી હિન્દી કવિતાઓ નીચે આપેલ લીંક પર ક્લિક કરી જોઇ શકો છો.
આપના પ્રોત્સાહન અને પ્રેરણા મારા સૃજન કાર્ય ને આગળ ધપાવવામાં અવશ્ય મદદરૂપ બનશે.
http://vijaykumardave.blogspot.com/
વિજયકુમાર દવે
Posted by Vijaykumar Dave at 12:00 PM
Thursday, November 22, 2007
આઇન્સ્ટાઇન નો સાપેક્ષવાદ
સમય સાપેક્ષ છે,
નિરપેક્ષ છે ફક્ત પ્રકાશનો વેગ।
પ્રકાશના વેગની ગતિએ જનારા માટે
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
હું સાંજે પેલી ગલીના વળાંકે ઊભા ઊભા
જોઊં છું તારી રાહ .
તું આવે છે,
સામે ઊભી રહે છે,
તું મૌન છે,
હું મૌન છું
અને
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
હું તારાથી જોજનો દૂર .
અચાનક તારા હાથે લખાયેલ
એક પત્ર મળે છે -
પ્રેમ, લાગણી, વિરહ, યાદ -
ઊભરાય છે શબ્દો
અને
સ્ત્રવે છે આંખો
અને
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
હું એકલો અટૂલો
તડપું છું તારી યાદમાં -
તને વિંટળાયા છે કોઇના બાહુ .
હું આંખો મીંચી જાઊં છું,
છવાઇ જાય છે અંધકાર -
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
હું બેઠો છું
આપણા બંગલાની બહાર
પથરાયેલ લોન પરની
ઢાળેલી ખુરશીમાં .
ધીમે ધીમે છવાય છે સાંજ .
બંગલામાં ફક્ત નિરવતા
પ્રત્યેક સાંજે આવે છે તારી યાદ .
તું ગઈ છે એક અજાણ્યા વિશ્વમાં,
મારેથી
અનંત ગણે દૂર -
તારા અસ્તિત્વની રાખ ઊડીને છવાઇ જાય છે
મારા રોમ રોમ પર
અને
હું ઝબકી જાઊં છું -
થંભી જાય છે સમય .
સમયનું થંભી જવું આમ પણ શક્ય છે .
* * *
Saturday, November 17, 2007
મારી આસપાસ હો ...
તું દૂર હો કે પાસ હો
પણ મારી આસપાસ હો
મારો ફોટો જોઊં ત્યાં
તારો મને આભાસ હો
ડાયરીના પાના વચાળે
દબાવેલ સુવાસ હો
હથેળીયું માં શ્વાસ હો
ટેરવા પર આશ હો
તું ભલે રહી બધે
ક્યાં મારી આસપાસ છો ?
Thursday, November 15, 2007
આ અજનબી શહેર માં
આ અજનબી શહેર માં ...
કોણ લઈ આવ્યું મને આ અજનબી શહેર માં
કોણ લઈ આવ્યું મને આ તરકટી શહેર માં.
પાંખો વેચાય છે બધે, ' નકલ થી સાવધાન ! '
ઊડવાને ય છે સજા આ અજનબી શહેર માં.
શક્ય છે કે તેની ગલીમાં ભૂલા પડાયે પણ,
આંગળીમાં છે કપટ આ અજનબી શહેર માં.
એ બધું રહસ્ય છે, ભલે પડદો રહ્યો તેના પરે,
પુછવાની ય છે મના આ અજનબી શહેર માં.
રહસ્યમય વાતાવરણ ઘુમરાય ચારેકોર,
જાસૂસ છે ગલી હરેક આ અજનબી શહેર માં.
બોલવું ય ગુનો છે, ખબરદાર બોલ્યા તો ?
જીભ પર રાખો લગામ, આ અજનબી શહેર માં.
હું હવે ઘુંટાઉં છું, કોઇ તો કાઢો મને
શહેરની હદ બહાર, આ અજનબી શહેર માં.